https://pajak.org.nz/tunels/1986_11_...al_Caves_2.jpg
Wersja do druku
Fot. #C9e: Oto niezbyt wysokiej jakości zdjęcie pokazujące mnie (tj. dra inż. Jana Pająk) stojącego w wejściowej części nadmorskiej jaskini o nazwie Cathedral Caves, zlokalizowanej na wybrzeżu "Catlins" z Wyspy Południowej Nowej Zelandii. Jakość tego zdjęcia jest niska, bowiem do wnętrza owej jaskini NIE dociera wystarczająco dużo światła, zaś jej rozmiary są zbyt duże aby można ją było oświetlić np. błyskiem aparatu fotograficznego. Niemniej jest to jedyne zdjęcie jakie wykonałem u wejścia do owej jaskini, a stąd jakie ilustruje unikalny kształt tej jaskini przypominający bryłę geometryczną, którą by uformował wynik przesuwania trójkąta ze wschodu na zachód oraz jednocześnie w dół pod kątem około 50 stopni. (Kliknij na to zdjęcie aby oglądnąć je w powiększeniu.)
Wejście do owej jaskini o wielkości niewielkiej katedry jest wydrążone w pionowym skalnym urwisku brzegu oceanu. Przez większość dnia owo urwisko oraz wejście i wnętrze jaskini są więc zalane wodą oraz łomotane potężnymi falami i wiatrami oceanicznymi. Stąd do tej jaskini można się dostać jedynie przez krótki okres czasu, kiedy odpływ wody oceanicznej osiąga swój najniższy poziom. Przez resztę zaś czasu sama jaskinia i twarda skała w jakiej została ona wydrążona są wystawione na działanie sił natury. Z tego też powodu, niemal wszyscy silnie wierzą, że jaskinia ta powstała w wyniku naturalnego oddziaływania fal morskich i wiatru na twardą skałę w jakiej ona istnieje. Znaczy, w jej "naturalne" pochodzenie wierzą zarówno nowozelandzcy naukowcy, jak i niemal wszyskie osoby wiedzące o jej istnieniu, a w czasach wykonywania pokazywanego powyżej zdjęcia zacząłem w to wierzyć nawet i ja sam - aczkolwiek już wówczas głównym powodem dla którego podjąłem trud, znaczny kłopot i niebezpieczeństwo dostania się do owej jaskini oraz jej uważnego przeegzaminowania, było ustalenie, czy przypadkiem NIE jest ona jednym z owych tuneli UFO jakich istnienia wtedy poszukiwałem. (Tak nawiasem mówiąc, to będąc zajęty jej egzaminowaniem NIE odnotowałem, że przypływ oceanu bardzo szybko zwiększa poziom wody u jej wejścia, kiedy więc zacząłem z niej uciekać, omal utonąłem bowiem woda morska sięgała mi już po szyję, zaś mając obie ręce zajęte utrzymywaniem sprzętu w suchości ponad moją głową i ponad poziomem fal, fale zaczęły rzucać mną o skałę pionowego urwiska.)
Kiedy egzaminowałem tę jaskinię, zastanowiło mnie aż kilka szczegółów jakie wykazują jej zgodność z cechami tuneli UFO. Przykładowo, biegnie ona ze wschodu ku zachodowi, zaś jej kształt i wymiary faktycznie odpowiadają tym jakie uformowałby w tamtym miejscu kompleks kulisty sprzęgnięty z dwóch wehikułów UFO typu K6 - tj. kompleks sprzęgnięty z dwóch wehikułów UFO, wygląd jakiego to całego kompleksu udokumentowało zdjęcie powyżej na tej stronie pokazane na "Rys. #C2a (góra - z ramką)", zaś wygląd boczny pojedyńczego z jakich to UFO typu K6 ilustruje "Rys. #A3(K6)" na mojej innej stronie o nazwie magnocraft_pl.htm (kliknij na niniejszy link aby rysunek ten zobaczyć). Mianowicie, ów kształt tej jaskini powstałyby, gdyby taki kompleks kulisty zagłębiał się w owo urwisko lecąc skośnie w dół i ku zachodowi, podczas gdy podłogi jego obu składowych wehikułów były celowo utrzymywana niemal pionowo, czyli tak aby pędniki obu tych wehikułów mogły wzmacniać swą moc maksymalną liczbą linii sił panującego w tamtym miejscu pola magnetycznego Ziemi. Niemniej ponieważ owa jaskinia była raczej krótka, zaś całe jej dno zasypane było piaskiem naniesionym do niej przez morze, w tamtym czasie kiedy ją egzaminowałem uznałem błędnie, że prawdopodobnie jej zbieżność z cechami początka tunelu UFO jest tylko przypadkowa i że zapewne powstała ona w wyniku działania czynników naturalnych.
W owym wierzeniu, że nowozelandzka Cathedral Caves jest jaskinią powstałą naturalnie w wyniku działania fal morskich i wiatru na twardą skałę urwiska w jakiej jest ona wydrążona, trwałem aż do stycznia 2017 roku. W owym bowiem styczniu 2017 roku mój analityczny umysł zrozumiał komplikacje i następstwa podwójnej natury czasowej zasad starzenia się obiektów z naszego świata fizycznego - tj. zrozumiał zasady starzenia się jakie opisałem w punkcie #C9.1 niniejszej strony. Zrozumienie zaś owych zasad silnie implikuje, że w przeciągu owych zaledwie około 6000 "ludzkich lat" jakie upłynęły od czasu stworzenia naszej planety i człowieka, czynniki działaniowe (do jakich należy m.in. działanie fal morskich oraz wiatru) NIE były w stanie uformować w twardej skale owego urwiska z Catlings, aż tak ogromnej jaskini jak owa "Cathedral Caves". Innymi słowy, to co wyjaśniam powyżej w punkcie #C9.1 tej strony o mechanizmach rządzących starzeniem się obiektów z naszego świata fizycznego, ujawnia dosyć niepodważalnie, iż "Cathedral Caves" musi być kolejną z owych tuneli UFO, odparowanych w twardej skale przez kompleks kulisty sprzęgnięty z dwóch UFO typu K6.
Niefortunnie się składa, że obecny stan mojego zdrowia, a także stan moich finansów, już mi NIE pozwalają wybrać się na ekspedycję badawczą do odmiennej niż ta w której obecnie mieszkam wyspy Nowej Zelandii, aby ponownie przebadać ową "Cathedral Caves" i porównać wszystkie jej cechy, z cechami tuneli UFO jakich stopniowo dociekłem teoretycznie dzięki swej znajmości zasady działania Magnokraftu mojego wynalazku, zaś najważniejsze z jakich wyszczególniłem powyżej w punkcie #C9.1 niniejszej strony. Jednak czytelnik być może jest w stanie to uczynić i dokonać takiego porównania cech. Wszakże jestem już pewien, że gdyby jakiś poszukiwacz prawdy dysponował środkami i możliwościami dokonania wykopków w owej jaskini, oraz dysponowałby sposobem zabezpieczenia swych wykopków przed codziennym ponownym ich rujnowaniem przez przypływy morskie, wówczas zapewne odkryłby jeszcze kilka nawet bardziej interesujących jej cech. Przykładowo, taki poszukiwacz prawdy zapewne odkryłby, że niezbyt głęboko pod warstwą piasku kryją się też owe dwie przyścienne jakby podłużne "ławy" boczne, formowane z powodu ściekania w dół po ścianach bocznych owych tuneli UFO rozmiękczonej gorącem skały nadtopionej podczas odparowywania tych tuneli przez kuliste kompleksy latające UFO, jakie to przyścienne "ławy" boczne najlepiej widać na komputerowej symulacji tunelu UFO odparowanego w skale przez kompleks kulisty wehikułów typu K3, pokazanej tutaj na "Rys. #C9d" - która to symulacja jest powtórzeniem "Rys. #G3 (dół)" z mojej strony o nazwie "magnocraft_pl.htm", zaś jakie to "ławy" zostały też udokumentowane faktycznym zdjęciem tunelu UFO typu K3 pokazanym tutaj na "Fot. #C9c" - która jest powtórzeniem "Fot. #F1" z mojej strony internetowej o nazwie newzealand_pl.htm (kliknij na niniejszy link aby owo zdjęcie sobie oglądnąć). Odnotuj tu jednak, że tunel UFO pokazany na owym "Fot. #F1" odparował kompleks kulisty sprzęgnięty z najmniejszych załogowych UFO typu K3, natomiast "Cathedral Caves" odparował kompleks kulisty sprzęgnięty z aż osiem razy większych od nich UFO typu K6. Ponadto, kopiąc nawet głębiej, taki poszukiwacz prawdy zapewne dokopałby się w "Cathedral Caves" także do jej "podłogi pozornej" kryjącej się pod ową warstwą naniesionego przez ocean piasku i śmieci, a prawdopodobnie odkryłby też, iż jaskinia ta wcale NIE kończy się w miejscu w jakim obecnie widać koniec jej wnętrza, a że pod owym piaskiem dalej skośnie zbiega ona w dół, poczym na jakiejś tam głębokości zmienia kierunek i przebiega poziomo aby w narazie nieznanej dali połączyć się z innymi podobnymi nowozelandzkimi tunelami UFO, lub aby wynurzyć się ponownie na powierzchnię Ziemi.
#C10. Odchylające oddziaływanie na promieniowanie elektromagnetyczne:
Obserwacje UFO ujawniają, że owe pozaziemskie statki również powodują wszelkie rodzaje oddziaływania (interferencji) z promieniowaniem elektromagnatycznym jakie są charakterystyczne dla napędu magnokraftu. Trzy najważniejsze rodzaje tego oddziaływania to: (1) zakłócenia w działaniu TV, radia, radarów i radio-telefonów, (2) tzw. "czarne belki", oraz (3) tzw. "soczewka magnetyczna" - patrz ich opisy w punktu #10 w podrozdziale F13 monografii [1/4].
Silna współzależność pomiędzy zakłóceniami w telekomunikacji (szczególnie w odbiorze telewizyjnym) oraz bliskością UFO raportowana jest już od dawna. Podsumowanie takich zakłóceń elektromagnetycznych, a także opisy wielu indywidulanych przypadków, zawarte są w wielu książkach o tematyce UFOlogicznej - np. patrz książki referowane w podrozdziale P2.16 monografii [1/4] pod numerami [2P2] (jej strona 111), [4P2] (jej strona 47). Zakłócenia tego typu są także wielokrotnie doświadczane przez osoby współmieszkające z dawczyniami ovule, aczkolwiek wielu z nich kładzie je na barki "przyczyn naturalnych" i zwykle nie zwraca na nie większej uwagi.
Kolumny silnego pola magnetycznego wychodzącego z pędników UFO bardzo często formują tzw. "czarne belki" przewidywane do wystąpienia w magnokrafcie - patrz ich opis w podrozdziale F10.4 z monografii [1/4]. Belki takie pokazane zostały na "Rys. #C10" poniżej, zaś ich szeroka dyskusja przeprowadzona została w podrozdziale S1.1 z monografii [1/4].
Rys. #C10ab: "Czarne belki" z pola UFO. Powyższy rysunek wyraźnie ukazuje, że belki te, formowane z wysoko skoncentrowanego pola magnetycznego generowanego przez pędniki UFO, są kwadratowe w przekroju poprzecznym. To zaś dostarcza kolejnego dowodu, że pędniki UFO wykorzystują tzw. komory oscylacyjne dla wytwarzania swego pola magnetycznego. (Kliknij na wybrany rysunek aby oglądnąć go w powiększeniu.)
Rys. #C10a (góra): Odtworzony na podstawie zeznań świadka kształt UFO jakie dnia 9 maja 1969 roku uprowadziło żołnierza o nazwisku Jose Antonio da Silva z prowincji Victoria w Brazylii. Żołnierz ten znaleziony został 4 dni później w Bebedouro oddalonym o 800 kilometrów. Powyższy rysunek UFO typu K3 w kształcie "szpulki" opublikowany jest na stronie 11 w książce która w monografii [1/4] referowana jest pod numerem [5S1.1]. Warto tutaj odnotować, że na przekór iż ów wehikuł UFO odtworzony został "z pamięci", ciągle oddaje on relatywnie dokładnie jego najbardziej istotne elementy i generalny wygląd.
Z punktu widzenia Teorii Magnokraftu zilustrowany tu wehikuł reprezentuje zestaw semi-zespolony jakiego wydedukowany teoretycznie kształt pokazany został w dolnej części powyższej ilustracji. Ponieważ "czarne belki" uformowane z pola tego UFO faktycznie posiadają przekrój kwadratowy, stąd ich zarys na powyższym rysunku dostarcza kolejnego potwierdzenia że UFO używają właśnie komór oscylacyjnych do generowania swego pola.
Rys. #C10b (dół - w obwódce): Jedna z dwóch możliwych zasad formowania tzw. "zestawu semi-zespolonego" uzyskiwanego poprzez sprzęgnięcie razem kopułami kulistymi dwóch magnokraftów typu K3 - patrz opisy klasy #2 na rysunku F6 z monografii [1/4] (ów rysunek F6 pokazany jest także jako "Rys. #5" na stronie propulsion_pl.htm). Teoria Magnokraftu wyjaśnia, że w pokazanej tutaj zasady formowania tej konfiguracji magnokraftów, pomiędzy pędnikiem głównym dolnego wehikułu oraz pędnikami bocznymi górnego wehikułu muszą pojawić się kolumny wysoko skoncentrowanego pulsującego pola magnetycznego jakie więzi światło i dlatego jest widoczne jako "czarne belki". Belki takie zostały celowo uwidocznione na powyższym rysunku. Nadają one calej konfiguracji wygląd "niesymetrycznej szpulki". Przekrój poprzeczny tych "czarnych belek" musi odzwierciedlać kształt urządzeń wytwarzających pole magnetyczne w pędnikach danego wehikułu, tj. przy użyciu w tym celu komór oscylacyjnych pierwszej generacji kształt ten musi być kwadratowy.
Niezależnie od pokazanej tutaj zasady formowania "zestawu semi-zespolonego" magnokraftów, taki sam zestaw może zostać uformowany kiedy wszystkie pędniki obu połączonych wehikułów mają skierowane swoje bieguny magnetyczne w dokładnie tych samych kierunkach. W owym przypadku "czarne belki", jeśli się pojawią, wówczas łączą one wyloty pędników bocznych obu wehikułów - stąd cały zestaw wygląda wtedy jak symetryczna "szpulka". Ta druga zasada formowania "zestawu semi-zespolonego" magnokraftów pokazana jest na "Fot. #5b" ze strony internetowej memorial_pl.htm - o tym jak UFOnauci podważają wiarygodność autentycznych zdjęć UFO.
Warto tutaj dodać, że efekty działania zupełnie odmiennego oddziaływania pola magnetycznego UFO na promieniowanie elektromagnetyczne, polegającego na formowaniu tzw. "soczewki magnetycznej", pokazane i omówione zostało na "Fot. #C9" z totaliztycznej strony internetowej explain_pl.htm, oraz na "Fot. 6a" z totaliztycznej strony internetowej memorial_pl.htm.
#C11. Zależność pomiędzy kolorem świecenia zjonizowanego powietrza a biegunem magnetycznym pędnika statku:
Zgodnie z Teorią Magnokraftu, w "trybie bijącym" pracy pędników magnetycznych, wylot z każdego oddzielnego ich bieguna magnetycznego musi jarzyć się w odmiennym kolorze. Przy biegunie północnym N (lub "wlocie" pola I), powietrze jarzy się kolorem żółto-czerwonym. Natomiast przy przy biegnie południowym S (lub "wylocie" pola O) pędnika, powietrze jarzy się kolorem fioletowo-zielonym. (Odnotuj tu odmienne niż w fizyce oznaczenie biegunow, opisane dokładniej w podrozdziale F5.2 monografii [1/4].) Na wszystkich kolorowych fotografiach jarzących się UFO, potwierdzone jest takie właśnie ujawnianie się odrębnych kolorów występujące w trybie bijącym - patrz "Rys. #C11" poniżej.
Rys. #C11ab: Dwa nocne zdjęcia UFO lecącego w trybie bijącym, które dokumentują dwa odmienne kolory w jakich jarzy się powietrze na wylotach z pędnika głównego oraz z pędników bocznych. Owe kolory jarzenia się objaśniono w podpisie pod "Rys. #C3b". (Kliknij na wybrany rysunek aby oglądnąć go w powiększeniu.)
Rys. #C11a (góra): Pojedyncza klatka z kolorowego filmu UFO wykonanego w nocy przez Ellis'a E. Matthews ponad Alberton, South Australia, w 1967 roku - patrz książka [1rysP24] pióra Bruce Cathie & P.N. Temm, "Harmonic 695" (Wellington, N.Z., 1971, ISBN 0 589 01054 9), strona 134. Pokazuje on nieruchomy wehikuł typu K5 zawisający w ciemności w "bijącym trybie" pracy jego pędników. Film uchwycił jedynie jarzenie się powietrza, zjonizowanego przez pole magnetyczne z pędników tego wehikułu UFO. Natomiast korpus tego UFO pozostaje niewidoczny w ciemności. Na powyższej fotografii kolory świecenia się zjonizowanego powietrza dostarczają potwierdzenia dla stwierdzeń Teorii Magnokraftu. Powietrze na wylocie z pędnika głównego, jakiego oś odchylona jest z centrum wehikułu, jarzą się w kolorze żółto-pomarańczowym, podczas gdy pierścień wylotów z pędników bocznych formuje niebiesko-zielone jarzenie. Oznacza to, że kopuła górna owego UFO zorientowana była w kierunku fotografa, tak że w pędniku głównym panuje północny (N) biegun pola magnetycznego, podczas gdy w pędnikach bocznych ku fotografowi zwrócone są ich południowe (S) bieguny - patrz także "Rys. #C3b" opisujący kolory świecenia powietrza na wylotach z pędników magnokraftu. Porównaj kolory z tej klatki wykonanej na południowej półkuli, z kolorami fotografii z cześci (b) wykonanej na północnej półkuli Ziemi. (Zauważ że w odmiennych półkulach musi być odwrotna biegunowość pędników UFO).
Rys. #C11b (dół): Nocne zdjęcie UFO typu K3 lecącego w trybie bijącym. Powyższe zdjęcie (oryginalnie w kolorze) wykonane zostało dnia 2 sierpnia 1965 roku przez 14-letniego Alan'a Smith, ponad Tulsa, Oklahoma, USA - patrz [1P2] strona 241 and [2P2] strona 371. W centrum tego UFO widoczna jest warstewka powietrza jarząca się kolorem niebieskim. Z kolei naokoło kołnierza wehikułu powietrze zjonizowane przez pędniki boczne jarzy się żółto-czerwonym kolorem. Niejarząca się część korpusu statku zawartego pomiędzy centrum i kołnierzem pozostaje niewidoczna w ciemności. Porównaj powyższą fotografię z "Rys. #C3b" oraz z częścią (a) powyższej ilustracji.
#C12. Magnetyczny charakter lotu jaki przeczy prawom hydromechaniki:
Jeśli zasada działania napędu UFO i magnokraftów jest taka sama, wtedy zachowanie się obu tych wehikułów w locie musiałoby być opisywane prawami magnetyzmu, nie zaś prawami hydromechaniki. Wiemy, że aerodynamiczny lot dzisiejszych samolotów zależny jest od praw hydromechaniki. Prawa te wytyczają wszystkie atrybuty dzisiejszych latających maszyn, takie jak: ich aerodynamiczne kształty, istnienie najróżniejszych aerodynamicznych elementów (skrzydeł, ogonów, stabilizatorów) dobudowanych do każdego samolotu, płynne loty, zawracanie dużymi łukami, itp.
Jeśli jednak rozważymy wehikuły których lot oparty będzie na prawach magnetyzmu nie zaś aerodynamiki, tak jak to się dzieje np. w przypadku magnokraftu, wtedy ich atrybuty muszą być całkowicie odmienne od atrybutów samolotu. Przykładowo magnetyczne wehikuły wcale nie muszą posiadać aerodynamicznych kształtów i mogą latać skierowane np. płaską powierzchnią (podłogą) w kierunku lotu. Ich powłoka musi wypełniać zbiór równań zestawionych na rysunku F18 z monografii [1/4]. Nie będą posiadały żadnych elementów sterujących wystających z korpusu takich jak ogony czy skrzydła - jako że ich lot i manewry otrzymywane będą poprzez odpowiednie sterowanie zmian wydatku ich pędników magnetycznych ukrytych w środku ich powłoki. Także ich zachowanie się w przestrzeni będzie drastycznie odmienne od zachowania dzisiejszych samolotów, ponieważ muszą one spełniać prawa magnetyzmu.
Magnetyczny charakter lotu UFO może też zostać wyznaczony z analizy kształtu jonowego obrazu wiru pokazanego na niektórych fotografiach. Na fotografii pokazanej poniżej na "Rys. #C12a" uchwycona została formacja lecących UFO. Wehikuły te posiadają "jonowy obraz wiru" rozwiany w dosyć niezwykły kształt "buta". Wiadomo z mechanizmu jaki formuje ten obraz, że tak długo jak jakieś szczególne dynamiczne warunki nie zaistnieją jakie spowodują zdeformowanie tych obrazów, ich kształt powinien być symetryczny względem osi centralnej statku (patrz punkt #C7 powyżej). Włoski badacz Renato Vesco (patrz [1P2] strona 212) analizował dynamiczne warunki formujące obrazy uchwycone poniżej na "Rys. #C12a" i dokonał bardzo interesujących odkryć. Zgodnie z jego stwierdzeniami, aby wyprodukować ów ukształtowany jak "but" obraz jonowy wiru UFO musiały tam lecieć pochylone w stosunku do kierunku swojego ruchu - patrz "Rys. #C12c". To zaś oznacza, że kiedykolwiek następuje sprzeczność pomiędzy magnetycznym sposobem latania z bazą wehikułu utrzymywaną prostopadle do przebiegu lokalnych linii sił pola, oraz wymogiem areodynamcznym orientowania w kierunku minimalnego oporu, UFO zawsze wypełnią wymóg magnetyczny który dla nich jest fizykalną podstawą ich lotu. Stąd zdjęcie z "Rys. #C12a" dostarcza fotograficznej dokumentacji na magnetyczny charakter lotu UFO.
Rys. #C12ab: Magnetyczny charakter lotu UFO - zdjęcia i dedukcje dowodzące. (Kliknij na dany rysunek aby oglądnąć go w powiększeniu.)
Rys. #C12a (góra): Jedna z dwóch formacji UFO sfotografowanych przez niejakiego Carl'a R. Hart, Jr. ponad Lubbock, Texas, USA, wieczorem dnia 31 sierpnia 1951 roku - patrz [1P2] strona 211, and [2P2] strona 215, [8P2] strona 46. Wykonane wówczas zostało aż pięć zdjęć jakie ukazują dwie formacje UFO lecące w dwóch odmiennych kierunkach. Wszystkie fotografie pokazują formację V-kształtną UFO lecących w trybie wiru magnetycznego. Na części z tych fotografii, której przykład pokazano powyżej jako "Rys. #C12a", jonowe obrazy wiru magnetycznego przyjmują niezwykłe kształty jakby "butów". Jak to wyjaśnione jest w części "Rys. #C12b" niniejszego rysunku, takie kształty "buta" wynikają z wymagania że UFO zawsze musi się poruszać tak aby jego podłoga była prostopadła do lokalnego przebiegu ziemskiego pola magnetycznego. Stąd powyższe zdjęcie podpiera znacząco dowód, że UFO wypełniają prawa magnetycznego lotu.
Rys. #C12b (dół - w obwódce): Rysunki jakie ilustrują dedukcje wykonane przez włoskiego badacza UFO o nazwisku Renato Vesco. Zostały one opublikowane w książce [1P2] strona 212. W 1972 roku, włoski badacz Renato Vesco udowodnił, że UFO lecące z bazą odchyloną od położenia najmniejszego oporu aerodynamicznego musi wytwarzać "jonowy obraz wiru magnetycznego" ukształtowany właśnie na kształt "buta". Jego dowód podbudowany przez fotografię zaprezentowaną w części "Rys. #C12a" niniejszego rysunku potwierdza że UFO latają w nie-aerodynamiczny sposób jaki zaprzecza prawom hydromechaniki. Najważniejszym warunkiem jaki zawsze jest wypełniony podczas lotów UFO, to że ich podstawa zawsze jest zorientowana niemal prostopadle do kierunku linii sił ziemskiego pola magnetycznego.
#C13. Konkluzja z przewodu i materiału dowodzeniowego zaprezentowanego powyżej:
Kiedy szereg niezależnych faktów zestawionych razem w logiczną dedukcję prowadzi do potwierdzenia pojedynczej tezy, fakty te reprezentują "formalny dowód naukowy". Ponieważ wszystkie dedukcje i fakty z części C niniejszej strony konsekwentnie potwierdzają jego tezę stwierdzającą że "UFO to już zbudowane i używane przez kogoś magnokrafty", począwszy od tego miejsca prawdę owej tezy należy uznawać za formalnie dowiedzioną. To z kolei oznacza, że formalny dowód że "UFO to już zbudowane magnokrafty" został skompletowany.
Skompletowanie powyższego fomalnego dowodu, że "UFO to już zbudowane przez kogoś i działające magnokrafty" wprowadza cały szereg istotnych następstw, wybrane z których były już omawiane w początkowej części tej strony. Dalsze co bardziej istotne z nich obejmują:
(A) Dowód ten równocześnie konstytułuje cały szereg dowodów cząstkowych. Ponieważ magnokrafty są wehikułami materialnymi, wytwarzanymi technologicznie, oraz budowanymi i sterowanymi przez istoty inteligentne, zaprezentowany tu dowód reprezentuje serię dowodów cząstkowych stwierdzających że:
(1) "UFO istnieją" (tj. UFO są materialne, stąd muszą istnieć obiektywnie),
(2) "UFO są wehikułami",
(3) "UFO muszą być budowane i pilotowane przez jakieś istoty inteligentne", oraz
(4) "Cywilizacje jakie wysyłają UFO na Ziemię muszą być pochodzenia kosmicznego", bowiem na naszej planecie żaden z narodów nie osiągnął dotąd jeszcze poziomu nauki i technologii koniecznego dla zbudowania tych zaawansowanych wehikułów.
B) Dowód ten potwierdza poprawność Teorii Magnokraftu. Z punktu widzenia ważności stwierdzeń tej teorii, formalne dowiedzenie istnienia wehikułu jaki już obecnie wykorzystuje zasadę działania użytą w napędzie magnokraftu stanowi niemalże równorzędnik zaprezentowania działającego prototypu tego przyszłościowego wehikułu. Obecnie możemy więc być absolutnie pewni, że magnokraft będzie działał jesli zdecydujemy się go zbudować.
(C) Dowód ten uwypukla wagę badań UFO. Naukowa bowiem analiza obserwacji UFO stanowi najistotniejszy czynnik pozwalający na szybkie skompletowanie naszych magnokraftów. Stąd popularyzowanie obserwowania UFO jest niezwykle istotnym składnikiem szybkiego osiągnięcia przez naszą cywilizację zdolności do odbywania podróży międzygwiezdnych.
Skoro formalny dowód, że "UFO to już zbudowane i używane przez kogoś magnokrafty" został formalnie skompletowany i opublikowany, początkowy okres spekulacji na temat "czym są UFO" powinien zostać definitywnie zamknięty. Czas teraz aby zacząć następne etapy w naszej nieustającej drodze ku wiedzy, jakie budowały będą dalej na fundamentach owego dowodu.
Część #D: Dotychczasowe zastosowania formalnego dowodu naukowego że UFO istnieją:
#D1. Postulat zamienności pomiędzy UFO i magnokraftami:
Metodologia "porównywania atrybutów" zastosowana w dowodzie opisanym powyżej dostarcza także dodatkowej korzyści jaką należy w tym miejscu wyjaśnić. Pozwala ona bowiem na wprowadzenie niezwykle istotnego postulatu zamienności pomiędzy UFO i magnokraftami. Postulat ten stwierdza, że: każdy poprawny wzór matematyczny, reguła i fakt opracowany dla magnokraftów, musi równie poprawnie odnosić się też i do UFO, a także każdy fakt zaobserwowany na UFO musi również sprawdzać się dla magnokraftów. Praktyczne wykorzystanie tego postulatu z jednej strony zezwala na szybsze zbudowanie ziemskich magnokraftów przez wykorzystanie w nich gotowych rozwiązań technicznych zaobserwowanych u UFO. Z drugiej zaś strony umożliwia ono szybsze rozwikłanie tajemnic UFO przez zastosowanie do nich teorii opracowanych dla magnokraftów. Jednym więc z istotniejszych następstw tego postulatu dla treści monografii [1/4] jest to iż "Tablica F1" zawiera tam także dokładne i kompletne dane konstrukcyjne dla wszystkich ośmiu typów dyskoidalnych UFO (nie zaś jedynie dane konstrukcyjne dla kolejnych typów magnokraftu) natomiast opisy z rozdziału F monografii [1/4] i zawarte tam ilustracje z taką samą dokładnością odzwierciedlają UFO z jaką reprezentują one magnokrafty. Jeśli więc zechcemy poznać więcej szczegółów technicznych o którymś z typów UFO, wystarczy tylko zaglądnąć do owej 'Tablicy F1" lub zapoznać się z odnośnymi fragmentami rozdziału F w monografii [1/4]. Ponadto, wszystkie wzory matematyczne, wywody logiczne, oraz opisy zestawione w owej monografii [1/4] dla magnokraftu, muszą się spełniać również i w odniesieniu do wehikułów UFO.
#D2. Uchwała internetowej listy dyskusyjnej "[email protected]":
W dniu 24 marca 2003 roku uczestnicy internetowej listy totalizmu podjęli historyczną Uchałę na temal UFO i UFOnautów. Uchwała ta jest pierwszą swego rodzaju i dotychczas jedyną tego typu na świecie. Dlatego niniejszym mam przyjemność zaprezentowania jej pełnego tekstu i zachęcenia każdego do zapoznania się z jej treścią. Oto ona:
Eksploatacja Ziemian przez UFOnautów: zbiorowa uchwała internetowej listy [email protected] o oficjalnym uznaniu formalnego dowodu na istnienie UFO, o uznaniu formalnego dowodu na okupację Ziemi przez UFO, oraz o uznaniu magnokraftu jako technicznego wyjaśnienia dla UFO
My, 161 uczestników internetowej listy [email protected] reprezentujących niemal wszystkie dziedziny życia oraz niemal każdy region Polski, z głęboką troską obserwujemy rozwój obecnej sytuacji w zakresie pasożytniczej działalności UFO na Ziemi. Wszakże z jednej strony widzimy pasywność władz i niechęć naukowców wobec coraz wyżej piętrzących się problemów jakie wzbudzane są przez pasożytnicze działania UFO na Ziemi, a także widzimy tendencje do ignorowania opinii zbiorowości oraz do opierania się w sprawach UFO na stwierdzeniach kilku niekonstruktywnie nastawionych, pojedyńczych osób. Z drugiej strony odnotowujemy wprost niesłychane nagromadzenie dowodów nieustannej obecności UFO na Ziemi, dowodów niemoralnej ingerencji UFOnautów w nasze życie publiczne, oraz dowodów uprowadzeń ludzi do UFO i biologicznej eksploatacji ludzi na pokładach UFO. Jesteśmy też świadomi, że w 1981 roku, w czasopiśmie Przegląd Techniczny Innowacje (nr 13/1981, strony 21-23) po raz pierwszy opublikowany został formalny dowód naukowy stwierdzający że "UFO to magnokrafty". Począwszy zaś od owego momentu, coraz powszechniej dostępna dla wszystkich zainteresowanych jest rosnąca liczba monografii naukowych jakie formalne dowodzą fizykalnej natury UFO, pasożytniczych zainteresowań UFOnautów w Ziemi, magnetycznego charakteru napędu UFO, itp. Do chwili obecnej dowody te ukształtowały dostępną wiedzę na temat UFO w jedną spójną strukturę logiczną, udowadniając za pośrednictwem tej struktury, że (1) UFO istnieją i są materialnymi wehikułami kosmicznymi pilotowanymi przez moralnie zdegenerowanych krewniaków ludzkości pochodzących z kosmosu, (2) że moralnie upadli dysponenci wehikułów UFO skrycie okupują i eksploatują ludzkość, oraz (3) że budowa i zasada działania wehikułu kosmicznego z napędem magnetycznym nazywanego "magnokraftem" dostarcza pełnego i poprawnego wyjaśnienia dla wszelkich aspektów technicznych UFO. Jest też nam doskonale wiadomym, że bardzo szczegółowe opisy zarówno magnokraftu, jak i wszelkich dowodów naukowych z niego wynikających, zawarte są w całym szeregu opracowań naukowych. Z opracowań tych najbardziej aktualna jest monografia naukowa [1/4] pióra Prof. dra Jana Pająka, o tytule Zaawansowane urządzenia magnetyczne (4 wydanie, Wellington, Nowa Zelandia, 2003 rok, ISBN 0-9583727-5-6). Monografia ta jest udostępniona nieodpłatnie na licznych stronach internetowych, przykładowo na stronie tekst_1_4.htm, czy tekst_1_5.htm, czy też na kilku innych wskazywanych linkami z powyższych stron. Będąc świadomymi wszystkiego powyższego, a jednocześnie wiedząc o odpowiedzialności jaka spoczywa na naszych barkach z tytułu reprezentowania przekroju całego społeczeństwa i wszystkich regionow naszego kraju, niniejszym zbiorowo uchwalamy co następuje.
#1. Uchwalamy, że oficjalnie uznajemy formalny dowód jaki stwierdza że "wehikuły UFO istnieją". Jak nam wiadomo dowód ten, opracowany zgodnie z naukową metodologią "porównywania atrybutów", jest publikowany i upowszechniany nieustannie począwszy od 1981 roku, zaś nikt nie zdołał podważyć jego zasadności. Uznając wagę i poprawność tego naukowego dowodu jednocześnie deklarujemy i przypominamy, że posiada on moc obowiązującą i że jego wskazania oraz następstwa świadomościowe powinny być uwzględniane w działaniach każdej osoby. Szczególnie zaś obowiązujący jest on dla naukowców i badaczy UFO, którzy na jego podstawie mają obowiązek podjęcia rzeczowych badań celów i przejawów działalności UFOnautów na Ziemi.
#2. Uchwalamy także, że oficjalnie uznajemy zasadność formalnego dowodu naukowego stwierdzającego, że "UFO to magnokrafty, tyle że już zrealizowane przez technicznie wysoko zaawansowane, aczkolwiek moralnie upadłe, cywilizacje szatańskich pasożytów z kosmosu". Zobowiązujemy też każdego, aby respektował stwierdzenia oraz brzemienne w skutki konsekwencje tego dowodu.
#3. Uchwalamy ponadto, że uznajemy formalny dowód naukowy iż "moralnie upadli załoganci wehikułów UFO skrycie okupują naszą planetę, oraz w sposób ukryty prowadzą wielkoskalową eksploatację ludzkości". Zobowiązujemy też każdego mieszkańca naszej planety do ogarnięcia wszelkich konsekwencji tego naukowego dowodu, oraz do podjęcia działań jakie stopniowo zneutralizują następstwa okupacji i eksploatacji ludzi przez UFOnautów.
Uchwalając wszystko powyższe, jednocześnie usilnie nakłaniamy wszystkich zainteresowanych, aby w trybie pilnym zapoznali się z formalnymi dowodami naukowymi zawartymi we wskazanej poprzednio monografii [1/4], jakich oficjalne uznanie i powszechne obowiązywanie niniejsza uchwała deklaruje, oraz jakich wielorakie następstwa oficjalnie staramy się uzmysłowić za pośrednictwem niniejszej uchwały. Nakłaniamy też, aby zapoznawać się ze szczegółami konstrukcji, zasady działania i napędu magnokraftu, który to wehikuł kosmiczny jest ziemskim odpowiednikiem UFO, czyli wykazuje wszelkie cechy UFO, posiada te same możliwości operacyjne co UFO, oraz wzbudza te same zjawiska jakie znane są z obserwacji UFO.
Podejmując niniejszą uchwałę i niniejszym nadając jej charakter wiernego odzwierciedlenia naszych zbiorowych poglądów i życzeń, jednocześnie liczymy, że w końcu zainicjuje ona owe długo oczekiwane przez społeczeństwo inicjatywy i konstruktywne działania w sprawie UFO. Przykładowo liczymy, że zainspiruje ona podjęcie systematycznych badań UFO przez naukowców i przez osoby odpowiedzialne za nasze bezpieczeństwo i za nasz poziom poinformowania. Oczekujemy, że we wszelkich sprawach dotyczących UFO społeczeństwo zacznie opierać się na mądrości zbiorowej i przestanie zważać na wypowiedzi pojedyńczych krzykliwych osób, które mogą być manipulowane właśnie przez owe pasożytnicze UFO. Liczymy, że uchwała ta przełamie dotychczasowy impas otaczający postęp racjonalnego zrozumienia przez ludzi powodów, masowości, oraz techniki moralnie upadłych agresorów z UFO. Liczymy, że uczuli ona ludzi na niemoralny, pasożytniczy, oraz ukryty charakter wszelkiej aktywności UFOnautów na Ziemi. Liczymy, że zwróci ona uwagę władz na palące problemy obrony swego społeczeństwa przed szatańską eksploatacją przez UFO. Liczymy, że zainteresuje ona każdego członka społeczeństwa blizną po implancie identyfikacyjnym UFO, jaką to bliznę większość z nas nosi na swojej nodze. Liczymy, że zainicjuje ona bardziej nasilone obserwowanie aktywności UFO w naszej przestrzeni życiowej, oraz że uświadomi iż odpowiednimi metodami i urządzeniami uczulonymi na szybkie ruchy telekinetyczne w każdym momencie czasowym na naszym niebie daje się zarejestrować obecność dosłownie dziesiątków niewidzialnych wzrokowo, telekinetycznych wehikułów UFO (referowanych czasami jako tzw. "rods"). Liczymy także, że niniejsza Uchwała zainspiruje wszystkich ludzi do podjęcia aktywnej walki obronnej przed owymi kosmicznymi agresorami z UFO.
Niniejsza uchwała podjęta została w dniu 24 marca 2003 roku, w wyniku anonimowego głosowania (bazującego na pseudonimach) otwartego dla uczestników obrad internetowej listy [email protected] . Wyniki tego głosowania były jednogłośne - całe 100% głosujących oddało swoje głosy za przyjęciem niniejszej uchwały. Uczestnicy tego głosowania potwierdzają, że miało ono charakter anonimowy, a stąd że jego wyniki stanowią wierne odzwierciedlenie faktycznych poglądów i życzeń głosujących. Z kolei ponieważ głosujący reprezentują sobą przekrój całego społeczeństwa i wszystkich regionów Polski, oraz ponieważ tekst tego co uchwalono reprezentuje zbiorową opinię głosujących, niniejsza Uchwała jest reprezentacyjna dla stanowiska, życzeń i odczuć znaczącej proporcji obywateli Polski świadomych powagi obecnej sytuacji.
* * *
Powyższe powinienem uzupełnić informacją, że wkrótce po podjęciu powyższej uchwały UFOnauci zasabotażowali aż do zniszczenia listę dyskusyjną totalizmu na której została ona wypracowana i uchwalona. Potem UFOnauci zasabotażowali również i następną listę dyskusyjną totalizmu stworzoną na jej miejsce. Od pierwszej połowy 2005 roku totalizm działa więc już bez listy dyskusyjnej. Stąd jedyna komunikacja z praktykującymi tą filozofię odbywa się obecnie za pośrednictwem emaili, a także poprzez blogi totalizmu dostępne pod adresami wyszczegółnionymi w punkcie #Z2 tej strony.
Niezależnie od powyższego punktu z niniejszej strony, omawiana tutaj uchwała publikowana i dyskutowana jest także na kilku innych totaliztycznych stronach internetowych, przykładowo na stronach: explain_pl.htm (patrz tam punkt #J2), telepathy_pl.htm (patrz tam punkt #D2), antichrist_pl.htm, czy ufo_pl.htm.
Część #E: Czego jeszcze dowiedzieliśmy się o wehikułach UFO i magnokraftach:
#E1. Wehikuły UFO budowane są w 8 typach oznaczanych K3 do K10, z których każdy następny typ ma średnicę dwa razy większą niż typ poprzedni:
Oto definicja "typu magnokraftu" (i UFO) którą opublikowałem w monografii [1/4], oraz w innych moich opracowaniach. Typ magnokraftów (i UFO) to nazwa dla całej grupy niemal identycznych wehikułów, jakie posiadają dokładnie takie same wartości wszystkich zasadniczych parametrów konstrukcyjnych, w szczególności zas ich: współczynnika krotności "K", liczby "n" pędników bocznych, głównych wymiarów gabarytowych takich jak "d", "D" i "H", kształtu zewnętrznego, oraz różnorodnych wielkości standardowych stanowiących przedmiot umów międzynarodowych lub międzycywilizacyjnych (np. systemu SUB). Stąd dowolna grupa magnokraftów (lub UFO) należących do tego samego typu jest w stanie sprzęgać się ze sobą w homogeniczne konfiguracje latające, niezależnie kto i kiedy wyprodukował te wehikuły, jakie jest ich przeznaczenie, itp. Wszystkie magnokrafty (i UFO) należące do tego samego typu będą również od zewnątrz wyglądały identycznie, a także posiadały będą tą samą liczbę "n" pędników bocznych. Jednak w środku mogą one być poprzedzielane na odmienne rodzaje pomieszczeń i kabin, mogą być wykonane z innych materiałów, być wytwarzane przez odmienne kraje, przedsiębiorstwa, lub cywilizacje, wykonane w odmiennych rocznikach, służyć różniącym się przeznaczeniom, itp.
Średnice zewnętrzne "D" kolejnych typów magnokraftów (i UFO) uszeregowane są w ciągu binarnym. Dzięki takiemu ich uszeregowaniu, średnica gabarytowa "D" każdego większego typu magnokraftu (i UFO) jest otrzymana poprzez podwojenie średnicy poprzedniego, mniejszego od niego typu tego wehikułu. Ponieważ występuje liniowa zależność pomiędzy średnicami gabarytowymi "D" kolejnych magnokraftów (i UFO) a ich pozostałymi wymiarami, również szereg dalszych wymiarów magnokraftu (i UFO) będzie wypełniał wymogi takiego szeregu binarnego. Dla przykładu średnice nominalne "d" pierścieni wypalanych w glebie przez pędniki lądujących magnokraftów i UFO (patrz "Rys. #E1" poniżej) również muszą wypełniać ową binarną zależność - tj. średnica lądowiska każdego magnokraftu (lub UFO) większego typu będzie równa podwójnej średnicy lądowiska magnokraftu (lub UFO) poprzedniego, mniejszego typu.