-
Część #C: Prezentacja fotograficznego materiału dowodowego z użyciem którego formalnie dowiedziono że wehikuły UFO faktycznie istnieją:
#C1. Zbieżność kształtów pojedynczych UFO z kształtami dyskoidalnego magnokraftu:
Wehikuły UFO nigdy nie pozują do zdjęcia. Stąd ich utrwalanie na fotografiach zawsze ma charakter przypadkowy i bazujący na zaskoczeniu oraz odrobinie czyjegoś szczęścia. Jest więc niezwykle trudno otrzymać ich wyraźne ujęcie fotograficzne. Ponadto unikalna zasada działania ich napędu magnetycznego powoduje, że zazwyczaj występuje cały szereg czynników zakłócających obiektywny obraz tych wehikułów (czynniki te omówiono w podrozdziale P2.1.1 monografii [1/4]). Niemniej na przestrzeni wielu lat udało się ludziom zgromadzić i upowszechnić przez publikacje sporą liczbę takich zdjęć. Jeśli ktoś znający magnokraft przeglądnie owe zdjęcia, wtedy natychmiast staje się dla niego jasne że kształty dyskoidalnych UFO w każdym szczególe odpowiadają kształtom dyskoidalnego magnokraftu. Ponieważ zaś kształt magnokraftu jest definiowany przez zasadę działania tego statku, identyczność kształtu i wyglądu UFO oraz magnokraftów dowodzi identyczności ich budowy i zasad działania. Dlatego owa zgodność kształtów obu statków będzie pierwszym atrybutem porównywanym w zaprezentowanym tutaj formalnym dowodzie.
Identyczność kształtów UFO i magnokraftu daje się odnotować w przypadku porównywania wszystkich autentycznych zdjęć UFO zaprezentowanych na całym szeregu stron totalizmu - np. patrz strony explain_pl.htm, evidence_pl.htm, czy day26_pl.htm, z rysunkami magnokraftu zaprezentowanymi na stronach magnocraft_pl.htm, oscillatory_chamber_pl.htm, czy propulsion_pl.htm. Poniżej dla fotograficznego udokumentowania tej zgodności przytaczam jedno zdjęcie UFO oraz jeden rysunek magnokraftu. Oto one
Rys. #C1a: fotografia UFO typu K3
Rys. #C1b: wygląd Magnokraftu typu K3
Rys. #C1ab: Porównanie kształtów dyskoidalnych gwiazdolotów UFO typu K3 z dyskoidalnymi magnokraftami pierwszej generacji typu K3 (po więcej szczegółów patrz też "Rys. #H1a" poniżej na niniejszej stronie). Aby ułatwić owo porównanie, Magnokraft mojego wynalazku omówiony i pokazany na stronie magnocraft_pl.htm jest tutaj pochylony aby uzyskać w przybliżeniu takie samo zorientowanie jakie ma ów wehikuł UFO. (Kliknij na dany rysunek lub zdjęcie aby oglądnąć je w powiększeniu.)
Rys. #C1a (góra): Gwiazdolot najmniejszego załogowego typu K3 popularnie znany pod nazwą "UFO". Fotografia ta została zaczerpnięta z serii czterech kolorowych zdjęć wykonanych przez Augusto Arranda koło Yungay, Peru, w marcu 1967 roku - patrz książka [1rys.P1] Ronald'a D. Story (editor): "The Encyclopedia of UFOs", New English Library, London 1980, ISBN 0-450-04118-2, strona 39. Cała sekwencja zdjęć Arrandy ukazuje dwa UFO typu K3 uchwycone w kolejnych stadiach rozdzielania się z kompleksu kulistego i odlotu w przeciwnych kierunkach (przed rozpoczęciem fotografowania oba wehikuły leciały zespolone z sobą w kompleks kulisty podobny do zilustrowanego na rysunku P9 "a" z monografii [1/4]). Oba wehikuły znajdują się w trybie pulsującego (bijącego) pola (tj. kiedy ich pędniki nie wytwarzają wiru magnetycznego) stąd ich powłoka i kształty pozostają doskonale widoczne. Analiza geometryczna ujawnia uderzające podobieństwo tego UFO do zarysów magnokraftu typu K3 - patrz rysunek z dolnej części "b". Ogólny zarys tego UFO przypomina odwrócony spodek którego podstawa ustawiona jest prostopadle do lokalnego przebiegu linii sił ziemskiego pola magnetycznego. W centrum tego statku doskonale widoczna jest stożkowata kabina załogi przykryta półkulistą kopułą (w kopule takiej magnokraft ukrywa centralną przestrzeń napędową zawierającą pędnik główny). UFO to posiada także soczewkokształtny kołnierz boczny, który przy podstawie statku opasuje jego kabinę załogi (w magnokrafcie typu K3 kołnierz taki zawiera n=8 pędników bocznych).
Rys. #C1b (dół): Wygląd najmniejszego załogowego magnokraftu typu K3 zilustrowanego w tej samej pozycji co UFO z "Rys. C1a (góra)".
Warto odnotować, że powyższe ilustracje są też dyskutowane na "Fot. #11ab" oraz "Fot. #12" z totaliztycznej strony internetowej tapanui_pl.htm, oraz na "Rys. #9ab" ze strony propulsion_pl.htm, gdzie czytelnik może poznać dalsze szczegóły na temat obu wehikułów zilustrowanych powyżej. Z kolei dodatkowy materiał dowodowy podpierający omawiany na niniejszej stronie mój formalny dowód naukowy stwierdzający iż "UFO to już zbudowane Magnokrafty czytelnik znajdzie na stronie o nazwie explain_pl.htm, zaś najszersze jego omówienie - znajdzie w "tomie 14" mojej gratisowej monografii [1/5].
* * *
Zauważ że można zobaczyć powiększenie każdej fotografii z niniejszej strony internetowej. W tym celu wystarczy zwyczajnie kliknąć na tą fotografię. Ponadto większość tzw. browser'ów które obecnie są w użyciu, włączając w to populany "Internet Explorer", pozwala na załadowanie każdej ilustracji do swojego własnego komputera, gdzie można jej się do woli przyglądać, gdzie daje się ją zredukować lub powiększyć, a także gdzie ją można wydrukować za pomocą posiadanego przez siebie software graficznego.
Jeśli ktoś życzy sobie przesunąć jakąś ilustrację (tj. dowolną fotografię lub rysunek) - znaczy jeśli zechce przemieścić tą ilustrację w inne miejsce ekranu z którego właśnie ten ktoś czyta jej opis, a jednocześnie jeśli ów ktoś zechce pomniejszyć lub skonfigurować odrębne okienko w którym ilustracja ta się ukaże, wówczas powinieneś uczynić co następuje: (1) kliknąć na tą ilustrację aby spowodować jej pojawienie się w odrębnym nowym okienku, (2) upewnić się że to nowe okienko jest przełączone na możliwość jego przekonfigurowywania i przemieszczania (w tym celu należy rzuć okiem na środkowy kwadracik z owych trzech kwadracików obecnych w jego prawym górnym rogu - kwadracik ten powinien zawierać w sobie obraz tylko jednego ekraniku, jeśli więc widnieją tam aż dwa ekraniki wówczas trzeba na nie kliknąć tak aby zmienić je w jeden ekranik), (3) zmniejszyć wymiary tego odmiennego okienka (z danym zdjęciem lub rysunkiem) poprzez "złapanie" myszą jego prawego-dolnego narożnika i przesunięcie tego narożnika w górę-lewo aby otrzymać rozmiar tego odrębnego okienka jaki sobie życzymy mieć (odnotuj że kiedy raz zmniejszymy rozmiar pierwszej takiej ilustracji, wówczas wszelkie następne kliknięte ilustracje pojawią się już w owych zmniejszonych rozmiarach - chyba że je ponownie powiększymy w taki sam sposób), a następnie (4) przemieść to odmienne okienko z ilustracją w miejsce strony internetowej w którym zechcemy je oglądać. (Aby je przemieścić należy złapać je myszą za ten niebieski pasek na jego górnej krawędzi). Odnotuj też, że jeśli przesuniemy (suwakiem) tekst danej strony kiedy go czytamy, wówczas owo nowe odrębne okienko z dodatkowym rysunkiem nagle zniknie. Aby je ponownie przywrócić w nowe położenie strony musimy kliknąć na jego "ikonkę" (nazwę) istniejącą w najniższej części ekranu.
-
-
-
#C2. Identyczność sprzęgnięć UFO i połączeń magnokraftów:
Zostało już wielokrotnie potwierdzone, że UFO są w stanie formować wszystkie te sprzężenia jakie teoretycznie wydedukowane zostały dla magnokraftu i opisane w podrozdziale F3 z tomu 3 monografii [1/4], zaś zilustrowane na "Rys. #5abcdef" ze strony propulsion_pl.htm. Najczęściej obserwowany z tych połączeń jest kompleks kulisty dwóch UFO - pokazany poniżej na "Rys. #C2". W licznych fotografiach takich kompleksów kulistych nie tylko że oba wehikuły są doskonale widoczne, ale także podwójny kołnierz który opasuje wynikowy kompleks naokoło jego centralnej (poziomej) płaszczyzny symetrii też może zostać wyraźnie odróżniony - po wygląd tego kołnierza, patrz też "Fot. #C1abc" oraz "Fot. #K1abc" z totaliztycznej strony evidence_pl.htm (tj. rysunek P26 z monografii [1/4]).
-
-
Porównanie kompleksu kulistego sprzęgniętego z dwóch UFO typu K6, a sfotografowanego nad Szwecją przez Lars'a Thorn'a, dnia 6 maja 1971 roku, z wyglądem i konfiguracją kulistego kompleksu dwóch magnokraftów typu K3. (Kliknij na wybrany rysunek lub fotografię aby oglądnąć je w powiększeniu.)
Rys. #C2a (góra - z ramką): Powiększenie fragmentu fotografii Thorn'a pokazującej nieruchomo zawiśnięte UFO typu K6 na tle krajobrazu. (Odnotuj że całą fotografię Thorn'a można zobaczyć na "Fot. #D2a" z totaliztycznej strony explain_pl.htm.) Z moich badań wynika, że załoga takich wehikułów typu K6 składa się z naukowców wyspecjalizowanych w badaniach geologicznych. Odnotuj, że to właśnie udokumentowany tym zdjęciem kompleks kulisty UFO typu K6, tyle że lecących ze swą podłogą zorientowaną pionowo (a nie poziomo - jak na powyższym zdjęciu), odparował "tunel UFO" udokumentowany i opisany poniżej na "Fot. #C9e".
Rys. #C2b (środek - bez ramki): Rekonstrukcja kształtu i wyglądu kulistego kompleksu wehikułów UFO z fotografii Thorn'a, sporządzona na podstawie komputerowej analizy zdjęcia Thorn'a przez sztokholmską grupę badawczą GICOFF. Rekonstrukcja owa, razem z powyższymi fotografiami opublikowana została w książce [1rys.P9] i [1P2] Adolfa Schneidera i Huberta Malthanera: "Das Geheimnis der unbeakannten Flugobjekte" (tj. "Sekret niezidentyfikowanych obiektów latających"), Hermann Bauer Verlag KG Freiburg im Breisgau, West Germany, 1976, ISBN 3 7626 0197 6, strona 81. Bardzo wyraźnie ujawnia ona podwójny kołnierz opasujący wynikowy kompleks w połowie jego wysokości, a powstały przez złożenie z sobą dwóch soczewkokształtnych kołnierzy bocznych obu statków. W dolnym wehikule widoczny jest wylot pędnika głównego. W górnym wehikule widoczne są "czarne słupy" czerni nad wylotami z pędników bocznych. (Takie "czarne słupy" są także pokazane na "Rys. #C10ab" poniżej.)
Rys. #C2c (dół - z ramką): Przewidywany wygląd boczny kompleksu kulistego wehikułów magnokrafto-podobnych, tyle że uformowanego z dwóch magnokraftów typu K3 nie zaś z dwóch UFO typu K6 uwidocznionych na fotografii "Rys. #C2a". Kompleks kulisty magnokraftów (i UFO) otrzymuje się kiedy dwa wehikuły tego samego typu przewierają do siebie magnetycznie swoimi podłogami. (Kształt i wygląd pojedyńczych magnokraftów i UFO typu K6 ilustruje "Rys. #A3(K6)" ze strony "magnocraft_pl.htm" (kliknij na niniejszy zielony link aby go oglądnąć), a także ilustrują rysunki F13 i F25 z monografii [1/4].)
W górnej połowie tego "Rys. #C2c" pokazano wygląd całego takiego kompleksu kulistego oglądanego z boku.
W dolnej połowie tego "Rys. #C2c" pokazano wykrój w owym kompleksie kulistym magnokraftów typu K3. Wykrój ten ukazuje teoretyczną zasadę jego formowania. Uwidocznione tam zostało: zorientowanie biegunów (N, S) w pędniku głównym (M) i w poszczególnych pędnikach bocznych (U); wzajemne położenie kabin załogi (1, 2) obu statków; "węgiel warstwowy" (C) jaki w szczególnych warunkach osadza się na wylocie (N) pędnika głównego; oraz tzw. "anielskie włosy" (A) które są galaretowatą substancją hydrauliczną (podobną do białka z jajka lub do wieprzowej galaretki z "zimnych nóżek") wprowadzaną pomiędzy oba wehikuły w celu zneutralizowania sił wzajemnego przyciągania się ich pędników głównych. Węgiel warstwowy odrywa się od UFO podczas lądowania. Natomiast anielskie włosy opadają na ziemię po rozdzieleniu się tych wehikułów zaś ich ciągliwe bryły i pasma często mogą zostać przypadkowo zaobserwowane gdy leżą na polach lub zwisają z drzew zanim zdążą się rozłożyć i wyparować.
Warto odnotować, że powyższe zdjęcia i rysunki są dokładnie omówione w podpisach pod ilustracją "Rys. 9a-d" z tomu 13 monografii [1/4], a także w podrozdziale P2.2 owej monografii, gdzie czytelnik może poznać dalsze szczegóły na temat wehikułów zilustrowanych powyżej. Z kolei kulisty kompleks magnokraftów i UFO jest dyskutowany na "Fot. #D2" z totaliztycznej strony internetowej explain_pl.htm.
-
#C3. Rozlokowanie pędników UFO identyczne jak w układzie napędowym magnokraftu:
Istnieje ogromny materiał dowodowy jaki dokumentuje że pędniki w UFO rozlokowane są dokładnie w takich samych miejscach jak pędniki magnokraftu, a także że ich liczba i zorientowanie są identyczne jak w magnokrafcie.
Pierwsza grupa takich dowodów składa się z fotografii UFO na jakich obszary jarzącego się powietrza wyznaczają położenie pędników. Zapewne najlepiej znanym z owych fotografii jest zdjęcie wykonane ponad Butterworth, w Malezji, oraz następnie opublikowane w wydaniu gazety "National Echo", z Wyspy Penang, datowanym 4 stycznia 1979 roku. Reprodukcja tego zdjęcia przedrukowana była potem w czasopiśmie MUFON UFO Journal, wydanie z lutego (February) 1980 roku, strona 8. Zdjęcie to pokazano poniżej na "Rys. #C3" (zaś oryginalnie na rysunku P15 z monografii [1/4]). Podobna fotografia, tyle że utrwalająca UFO nieco innego typu i to w widoku z boku a nie od spodu, wykonana została także w Nowej Zelandii ponad wioską rybacką nazywającą się Motunau Beach (kliknij na niniejszy (zielony) napis aby zobaczyć owo zdjęcie UFO z Motunau Beach).
-
-
Rys. #C3ab: Porównanie rozłożenia pędników w UFO i magnokraftach. Rozłożenie to jest zdradzane przez plamy jarzącego się powietrza zjonizowanego przez potężne pole magnetyczne ulatujące do otoczenia z wylotów owych pędników. Powyższa fotografia UFO dokumentuje że pędniki magnokraftu i UFO położone są w identyczny sposób. Warto też odnotować, że jeśli jarzenie na wylotach owych pędników sfotografowane jest w kolorach, wówczas ma ono kolor żółty lub pomarańczowy na wylotach z północnych "N" biegunów magnetycznych, oraz kolor zielony na biegunach "S" pędników. Takie też kolory świecenia udokumentowane są na "Rys. #C11ab" z dalszej części tego dowodu. (Kliknij na wybrany rysunek aby oglądnąć go w powiększeniu.)
Rys. #C3a (góra - bez ramki): UFO typu K3 sfotografowane od spodu. Dnia 3 stycznia 1979 roku zawisło ono nieruchomo nad miejscowością Butterworth w Malezji. Powyższą fotografię opublikowano w gazecie [1S1.2] National Echo, z Penang, Malezja, wydanie z 4 stycznia 1979 roku, oraz zreprodukowano w czasopiśmie [2S1.2] Mufon UFO Journal, wydanie z lutego 1980 roku, strona 8. Oryginalna odbitka tego zdjęcia okazała się niemożliwa do zdobycia, stąd pokazuję tu jedynie jego gazetową reprodukcję. Widoczne są świecące obszary zjnizowanego powietrza pojawiające się na wylotach z pędników wehikułu UFO (aczkolwiek najniższy z pędników bocznych nie jonizował powietrza w chwili wykonania zdjęcia, na jego istnienie w tym UFO wskazuje okupowana przez niego wolna przestrzeń). Zdjęcie to umożliwia wyznaczenie dokładnego położenia pędników w konstrukcji UFO. Okazuje się że ich rozmieszczenie względem obrzeża wehikułu, ilość (tzn. jeden pędnik główny w centrum statku, otoczony przez n=8 pędników bocznych), oraz zorientowanie, dokładnie odpowiadają pędnikom z magnokraftu typu K3 pokazanego w części "b". Warto też wspomnieć, że istnieje już spora ilość podobnych fotografii które pokazują pędniki UFO z innych kątów lub przy innym trybie pracy (np. gdy w chwili wykonania zdjęcia powietrze jest jonizowane tylko pod kilkoma pędnikami) - kliknij na niniejszy (zielony) napis aby zobaczyć podobne zdjęcie UFO wykonane w Motunau Beach.
Rys. #C3b (dół - z ramką): Rysunek magnokraftu typu K3 oglądanego od spodu, który ilustruje położenie i wygląd jego pędników podczas szczególnych warunków atmosferycznych (tj. wieczór, przyciemnione światło, wilgotne powietrze). Położenie pędników zdradza wtedy świecenie powietrza jonizowanego potężnym polem na ich wylotach. Przy słabym oświetleniu takie plamy zjonizowanego powietrza są łatwo zauważalne. Jeśli magnokraft leci w pozycji "stojącej" ponad półkulą południową, dolne wyloty pędników bocznych (oznaczonych U, V, W, X) powinny emitować żółte lub pomarańczowe światło ponieważ ich północny "N" biegun magnetyczny zwrócony jest ku obserwatorowi. Pędnik główny (oznaczony M) emituje wtedy zielone światło ponieważ jego biegun "S" zwrócony jest w dół ku obserwatorowi. Kolory te ulegną odwróceniu (tzn. żółty zastąpi zielony, i vice versa) gdy magnokraft zmieni półkulę, przeleci ponad biegunem Ziemi, lub przekoziołkuje swoją pozycję ze "stojącej" na "wiszącą" skierowywując półkulistą kopułę ku dołowi. Ten sam wehikuł widziany od góry ukaże też kolory odwrotne do tych oglądanych od dołu, ponieważ na obu przeciwstawnych wylotach poszczególnych pędników panuje pole o odwrotnej biegunowości.
Warto odnotować, że podobne do powyższego zdjęcie UFO, tyle że wykonane w nocy, jest też dyskutowane na "Fot. #C3a" z totaliztycznej strony internetowej explain_pl.htm.
#C4. Wykorzystywanie oddziaływań magnetycznych do formowania sił napędowych:
Podobnie jak magnokraft, UFO także wykorzystują zasadę przyciągania i odpychania magnetycznego dla formowania sił napędowych. Takie wykorzystanie siłowych oddziaływań magnetycznych do napędzania UFO wprowadza cały szereg konsekwencji, których manifestacje dają się obecnie precyzyjnie identyfikować. Najbardziej istotną z tych manifestacji jest formowanie obwodów magnetycznych. Obecność takich obwodów u UFO może zostać ustalona na fotografiach. Najbardziej reprezentacyjne z ich przykładów zestawiono poniżej na "Rys. #C4" (oryginalnie zaś na rysunku P19 z monografii [1/4]). Ich najlepszym przykładem jest zdjęcie wykonane przez Enrique Hausmann ponad Mallorka, w Hiszpanii - patrz ów "Rys. #C4b". Ukazuje ono wylot z ośmiściennego pędnika głównego UFO typu K6, z którego wychodzi 5 zakrzywionych spiralnie pasm wirującego pola. Pasma te formowane są przez pęki linii sił międzypędnikowych obwodów magnetycznych UFO - porównaj tą fotografię z "Rys. #C4c. Podobne spiralne pasma linii sił jonizujące objęte ich zasięgiem cząsteczki gazu uchwycone też zostały na fotografii UFO z NASA pokazanej jako rysunek P29 w [1/4]. Fotografia Hausmann'a pokazuje obwody magnetyczne UFO w widoku z góry. Istnieją jednak również inne fotografie które pokazują te same obwody z innych kierunków. Ich najlepszym przykładem jest fotografia z "Rys. #C4a" - porównaj ją z górną częścią "Rys. #C4c".
-
